Casino’s versus ranzige gok holen
Nou kom ik wel eens op plekken door omstandigheden, waar de doorsnee wereldburger niet snel beland, maar na 2 weken onderweg te zijn geweest omdat mijn werkgever weer eens een gouden idee had om orde op zaken te stellen in een godvergeten land, met de naam Roemenie, weer thuis beland.
Roemenie word beschreven in toeristen folders en vakantiesites als het land waar je eindeloos kunt wandelen, van de rust kan genieten, en interessante inheemse mensen kunt ontmoeten. Kortom 1 groot paradijs met de wereld aan vriendelijke wezens die niks dan goed met je voorhebben.
Ik kan bevestigen dat dit een groot leugen is en het daar een tering grote beerput is met een bevolking dat veelal uit inteelt en randdebielen bestaat, en dat het persoon welke deze poel des verderf ooit binnen de EU heeft getrokken, gelijk weer opgesloten dient te worden in de inrichting waar hij uit ontsnapt was.
Maar goed, to the point…
Klus geklaard, en de lokale host die me als tolk en gids was toegewezen maar uitgenodigd voor een pint.
Warm weer, 1 pint werden er 2, en na verloop van tijd zou onze bedrijfs arts wel weer een passend woord gevonden hebben voor de hoeveelheid alcohol wat de tafel op en af passeerde… Iets in de trend van “ meneer is geen sociale drinker” of zoiets.
Nou had ik in het begin van de 2 weken al een keer aan mijn host laten vallen dat ik wel eens pokerde, en die begon eens voorzichtig van wal te steken dat er een goed casino was op een km of 3 van ons terras.
Met die host was trouwens niks mis mee. Betrouwbare kerel, gehoorzaam als een hond. Het waren mijn hersens die weer eens van het bereden pad af raakte, en de adrenaline die weer begon te gieren, wat weer eens een grote grijns op mijn smoelwerk toverde.
Nadat ik de kroegbaas de rekening had betaald, en deze gelijk uit de rode cijfers was na ons achterlijk gezuip, had ik zoiets van. Laat maar zien dat casino.
Host voorop, paar keer links, keer rechts, en voor dat ik het wist zat ik ergens in een buurt waar de gemeentelijk reinigingsdienst al 20 jaar in staking was. De host verzekerde me dat alles nog goed zat, en dat dit een buurt was waar je je kinderen gewoon een dag kon achterlaten. Geloof me als ik hier vermeld dat als mijn hond zelfmoord neigingen had, ik hem daar nog geen minuut alleen achterliet omdat er betere manieren zijn in dit leven om er een eind aan te maken. Als ik een paar jaar geleden op een missie zou zijn gestuurd in dit soort omgevingen, zou ik preventief maximaal vuur hebben afgegeven in elke hoek van de straat onder het mom van “ bij twijfel doden” .
Ergens nog voor we de steeg inliepen had ik mezelf naar rechts moeten richten, en moeten omdraaien richting hotel, omdat elk normaal mens iets van een alarmbel in zijn kop heeft gekregen bij de geboorte. En die afgaat in een omgeving vol met shit. Die bel ging denk ik wel af, maar kwam niet helemaal door.
We kwamen uit voor een deur. Casino.. we zijn er sprak mijn host vrolijk.
Deur ging open, en 2 gorilla’s met nul emoties af te lezen op hun kop, hielden de deur open. Nou stond het me bij dat dit kolere land voormalig president Ceausescu als een dolle hond had afgeknald eind 1989, en dat zijn roversbende wat hij beschouwde als zijn bodyguards, de securitate, via de rioleringen uit de hoofdstad waren gevlucht als ratten vanaf een zinkend schip. Nu dan, geweldig…… ik had ze weer terug gevonden. Nu alleen niet in uniform maar in maatpak. Geen gezellige jongens.
Schrijf deze week laatste stuk van het verhaal, ga nu de trappelzak in. Slaaptekort. Allen goede nachtrust