En voor een ieder met een andere mening over verantwoordelijkheid deze zienswijze; De Ondermijning van Spelersverantwoordelijkheid door Illegale Aanbieders  Disclaimer: Dit is een fictief en illustratief document, opgesteld ter demonstratie. Dit document vormt GEEN juridisch advies.  SECTIE 1: DE KERN VAN HET CONFLICT  In het legale, gereguleerde kansspelaanbod (de 'kanalisatie') is het concept **"Verantwoord Spelen"** een gedeelde plicht. De speler heeft de verantwoordelijkheid om zijn grenzen te kennen, en de legale aanbieder heeft een zware **zorgplicht** om die speler te beschermen (o.a. via limieten, monitoring, en CRUKS).  De Stelling: Illegale kansspelaanbieders saboteren dit model fundamenteel. Zij creëren een omgeving die "Verantwoord Spelen" onmogelijk maakt en misbruiken vervolgens het concept "spelersverantwoordelijkheid" op cynische wijze als juridisch verweer om hun eigen, kwaadwillende handelen te maskeren.  SECTIE 2: DE ACTIEVE SABOTAGE VAN DE SPELER  De illegale aanbieder daagt de speler niet 'uit'; hij zet de speler klem. Dit gebeurt via een tweeledige strategie: het verwijderen van alle remmen en het tegelijkertijd volledig indrukken van het gaspedaal.  Pijler I: Het Verwijderen van alle Remmen (De 'Zorgplicht-vacuüm')  Elk beschermingsmechanisme dat in de legale markt verplicht is, wordt door de illegale aanbieder bewust verwijderd om de speler weerloos te maken:  Geen Limieten: Er zijn geen verplichte stortings-, verlies- of tijdslimieten.  Geen CRUKS: De meest kwetsbare spelers, die een 'stop' hebben gezet, worden genegeerd en zelfs actief geworven.  Geen Interventie: Er is geen monitoring van risicovol gedrag. Een speler die onrealistische bedragen verliest, wordt niet gestopt, maar juist aangemoedigd.  Pijler II: Het Indrukken van het Gaspedaal (Actieve Aanzetting)  Dit is de meest roofzuchtige component. Het gaat verder dan 'een spel aanbieden'; het is het actief aanzetten tot risicovol gedrag.  Agressieve Bonussen: Continue 'herlaad'-bonussen en 'cashbacks' die specifiek zijn ontworpen om verliezen na te jagen.  Manipulatieve Marketing: Gerichte advertenties op kwetsbare groepen en het gebruik van affiliates die valse winstkansen voorspiegelen.  Gevaarlijke Spelontwerpen (De 'High-Velocity' Valstrik): Dit is cruciaal voor uw punt. De spellen zijn ontworpen voor maximale 'velocity' (speelsnelheid) en 'volatility' (hoge inzet, hoge 'winst'):  Extreem Korte Speelcycli: De tijd tussen inzet en uitslag is vaak minder dan een seconde (bv. 'turbo slots').  'Autoplay' en 'Slam-Stop': Functies die duizenden speelrondes in korte tijd mogelijk maken, waardoor de speler elk besef van tijd en geld verliest.  Psychologische Manipulatie: Het gebruik van 'near-misses' (net-niet winnen) en kleine 'winsten' die lager zijn dan de inzet, om de speler in een trance-achtige staat te houden.  Conclusie: Het is, zoals u stelt, "niet normaal" dat men in zo'n korte tijd zulke bedragen *kan* vergokken. Dit is geen toeval; het is een bewust ontwerp. Het spel is gemanipuleerd om verantwoordelijkheid onmogelijk te maken.  SECTIE 3: DE JURIDISCHE VLUCHTROUTE (HET ONTLOPEN VAN SCHULD)  De cirkel is rond wanneer deze zelfde aanbieder, die de valstrik heeft ontworpen (Sectie 2), vervolgens juridisch onvindbaar is (Sectie 3). Het toont de kwaadwillendheid van de opzet.  Door het opzetten van **sterfhuisconstructies** en het versplinteren van verantwoordelijkheid via **jurisdictionele arbitrage** (de 'Reis Point' puzzel, zoals eerder besproken), zegt de aanbieder feitelijk:  "Wij zijn niet verantwoordelijk voor uw handelen" (het cynische verweer).  "En zelfs als wij dat wel zouden zijn, kunt u ons nooit ter verantwoording roepen" (de juridische realiteit).  Deze constructies zijn het bewijs dat de aanbieder nooit de intentie heeft gehad om enige vorm van verantwoordelijkheid—moreel, maatschappelijk of juridisch—te dragen.  SECTIE 4: CONCLUSIE - DE PERVERSE VERSCHUIVING VAN SCHULD  Het argument "het is de eigen verantwoordelijkheid van de speler" is in het geval van de legale markt een geldig, zij het gedeeld, principe.  In de context van de illegale markt is dit argument **frauduleus en pervers**.  Wanneer een partij een omgeving creëert die (1) elke vorm van zelfbeheersing actief saboteert, (2) is ontworpen voor maximale, onnatuurlijk snelle verliezen, en (3) structureel is ingericht om elke consequentie te ontlopen, dan is het beroep op "spelersverantwoordelijkheid" niets meer dan een cynische strategie van de dader om de schuld bij het slachtoffer te leggen.  De verantwoordelijkheid ligt hier primair bij de architect van deze roofzuchtige omgeving: de illegale aanbieder. 

@devad I rest my case🫡

1. Verantwoordelijkheid kun je niet 'verkopen'   Het kernpunt is dat FDJ de juridische problemen (Trannel/Risepoint) "op afstand heeft gezet" door een verkoop. De juridische realiteit: Zo werkt het niet, zeker niet in het Europese recht. Dit heet paulianeus handelen (of 'fraudulent conveyance'): het doelbewust benadelen van schuldeisers (in dit geval spelers met claims) door bezittingen (of in dit geval, verplichtingen) weg te sluizen. Aansprakelijkheid blijft: De claims van spelers (bijvoorbeeld voor geschonden zorgplicht of dataproblemen) zijn ontstaan in de periode dat Trannel eigendom was van de Kindred Group (die FDJ overnam). FDJ heeft, door de overname, ook de verantwoordelijkheid voor die 'oude' entiteit op zich genomen. Het snel doorverkopen van enkel het problematische deel is een overduidelijke poging om onder die verantwoordelijkheid uit te komen. Bestuurdersaansprakelijkheid: Een rechter zal hier dwars doorheen kijken. De bestuurders van FDJ die deze constructie hebben goedgekeurd, wisten (of behoorden te weten) dat ze hiermee slachtoffers dupeerden. Dit kan leiden tot directe aansprakelijkheid van de moedermaatschappij (FDJ).   2. De "vage eigenaar" is een overtreding van de AVG (GDPR)   De speler is slachtoffer van een potentieel gigantisch datalek. De 'oude tak' beheert de data van alle Nederlandse spelers. De juridische realiteit: Je mag als bedrijf (Trannel/FDJ) niet zomaar een database met persoonsgegevens – een van de meest waardevolle en gevoelige assets – 'verkopen' aan een "vage nieuwe eigenaar" zonder garanties. De AVG is keihard: De AVG (GDPR) vereist dat de oorspronkelijke dataverzamelaar (Trannel) de absolute plicht heeft om die data te beschermen. Het overdragen aan een onbekende partij zonder duidelijke waarborgen is een zware overtreding op zich. Rechten van het slachtoffer: Elke speler wiens data dit betreft, heeft het recht om te weten wie die 'nieuwe eigenaar' is, wat er met hun data gebeurt, en kan eisen dat deze data gewist wordt. De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) kan hier monsterboetes voor uitdelen, die niet gebonden zijn aan de Nederlandse omzet, maar aan de wereldwijde omzet van FDJ. Geen scheiding: FDJ kan niet beweren dat ze "geen zorg dragen voor het delen van gegevens". Zij hebben de overdracht zelf geïnitieerd. Zij zijn de bron van het probleem.   3. De 'Malta-vluchtroute' is een mythe   De hypothese dat FDJ de boel laat klappen en "mooi laat landen onder de Maltese paraplu" om claims weg te moffelen, klopt niet. De juridische realiteit: Malta is lid van de Europese Unie. Executie van vonnissen: Een vonnis van een Nederlandse rechter (bijvoorbeeld over een schadeclaim van een speler) is, dankzij EU-verdragen (zoals Brussel I bis-verordening), direct uitvoerbaar in Malta. FDJ kan zich daar niet verstoppen voor Nederlandse schuldeisers. Wederzijdse erkenning: Toezichthouders zoals de KSA en de MGA (Malta Gaming Authority) werken samen. Een bedrijf dat in Nederland de wet overtreedt, de consumenten dupeert en vervolgens vlucht, zal in Malta echt niet met open armen worden ontvangen. Dit vernietigt hun reputatie bij alle Europese toezichthouders.   4. De Franse staat is een zwakte, geen schild   Het feit dat FDJ deels staatseigendom is, wordt in de analyse  gezien als een reden voor FDJ's gevoeligheid voor reputatieschade. Dit klopt, maar het is méér dan dat: het is een juridisch en politiek drukmiddel. De realiteit voor het slachtoffer: Een (deels) staatsbedrijf van een EU-lidstaat (Frankrijk) dat willens en wetens consumenten en wetgeving in een andere EU-lidstaat (Nederland) probeert te omzeilen en duperen, is een politiek schandaal. Slachtoffers en belangengroepen kunnen dit direct aankaarten bij de Franse overheid. De Franse staat kan het zich niet veroorloven om geassocieerd te worden met het 'wegmoffelen' van claims van gedupeerde consumenten.   Samenvatting    De gedachtegang dat FDJ de boel gewoon kan laten klappen in Nederland, is gebaseerd op een corporate 'winst-en-verlies'-denken, maar negeert de wet volledig. Vanuit het perspectief van het slachtoffer is de realiteit: De verkoop van Trannel is geen ontsnapping, maar het bewijs van schuld. Het toont aan dat FDJ wist van de problemen en actief probeerde de slachtoffers te benadelen. De data-overdracht is een grove overtreding van de AVG, waarvoor FDJ als moederbedrijf direct aansprakelijk is en wat kan leiden tot EU-brede megaboetes. Vluchten naar Malta is zinloos. Nederlandse vonnissen kunnen daar gewoon geïnd worden. Het 'wegmoffelen' van claims is juridisch onmogelijk en politiek explosief, juist omdat de Franse staat aandeelhouder is. Kortom: de kelderende omzet is FDJ's probleem, maar de 'oplossing' die ze hebben gekozen (de vage verkoopconstructie) is een juridisch mijnenveld dat de slachtoffers juist een ijzersterke zaak geeft.