Zorgplicht en taalbarière

[Casino Specialist]

Eén van de verplichtingen van kansspelaanbieders, is om ervoor te zorgen dat de kans dat iemand een verslaving ontwikkeld zo klein mogelijk wordt.

Dit doen casino's door (speel)gedrag te monitoren, te waarschuwen voor risico's en actief de dialoog aan te gaan met spelers.

 

Nu vraag ik mij af:

Tot welk niveau moeten kansspelaanbieders zich inspannen om spelers te bereiken?

Voorbeeld: Op alle fysieke automaten staan teksten als: "Speel bewust 18+" "Wat kost gokken jou?" "Voorkom gokverslaving, speel met mate". Al deze teksten zijn in het Nederlands, als iemand geen Nederlands leest komt deze boodschap niet binnen. Informatieboekjes en kaartjes met nuttige tips of contactgegevens van hulpverlening komen hierdoor ook niet aan bod.

Verder is de dialoog aangaan voor halmedewerkers ontzettend lastig wanneer iemand geen Nederlands en ook geen Engels spreekt. In sommige hallen komt het nog wel voor dat er medewerkers zijn die nog andere talen kunnen spreken, maar in de hal waar ik het meest heb gewerkt, kwam ik regelmatig de volgende talen (zonder ander alternatief te spreken) tegen;

Chinees; zowel Cantonees als Mandrijn, Arabish, Turks, Spaans, Oekraïens, Pools, Bulgaars, Hongaars, Duits, Frans, Roemeens en Russisch.

Nu kan je natuurlijk basis dingen kenbaar maken door een vertaal-app te gebruiken, of indien aanwezig, gebruik maken van een andere speler die wil helpen vertalen. Maar met name de lastige gesprekken zijn hierdoor zeer beperkt te voeren. En tevens loop je met vertaling via iemand anders ook tegen privacy-gevoelige problematiek aan.

Mijn vraag is dan ook, tot welk punt dient een casino zich in te zetten, en vanaf welk punt is de eigen verantwoording van een speler van toepassing?

Want als een speler de Nederlandse of Engelse taal niet machtig is, wat doe je dan? Alsnog de 'dialoog' aan gaan in het Engels of in het Nederlands, wetend dat men er niks van begrijpt? Op papier voldoe je wellicht aan je plicht, maar als je weet dat de boodschap niet aankomt, zou je kumnen beargumenteren dat je voor de bescherming van de speler dus wezenlijk niks hebt gedaan...

Dus ook al heb je wel of geen dialoog, het enige wat je echt kan doen in het belang van de speler is het (speel)gedrag en gedrag(sveranderingen) waarnemen en registreren en bij excessen overgaan tot verbod.

Is dat in dit geval dan voldoende?

Als dat voldoende is, in hoeverre wordt een niet-Nederlands of Engels sprekende speler beschermt ten opzichte van wel Nederlands of Engels sprekend persoon... Is dat een dubbele standaard?

Of als het niet voldoende is:

- Tot waar is een Kansspelaanbieder qua taal (in spraak en/of schrift) verplicht om een speler te bereiken?

- Welke communicatie is minimaal benodigd en hoe dient men dit te doen?

- Hoe kijken jullie tegen deze situatie aan?

- Zijn er al rechtzaken (geweest) waarbij de zorgplicht in combinatie met een taalbarière ter discussie staat?

- Hebben kansspelaanbieders actief beleid voor hoe om te gaan met een taalbarière?